.........HİCRET..........

Bilemedim sana ne diyeceğimi...Hicret gelini mi ,cennet beşiği mi..?Yoksa hicret cennetin eşiği mi...?

Gönlümdeki tahtından haberin var mı?
Yolun geçerse sıladan yana , bilesin;bu taht serilecektir ayaklarına...
Sahi!Sılan neresi senin,ne taraf gurbetin!
Demir attığın yüreklere otağını kurunca ve kaldırınca yelkenleri sandığa, Sılam! deyip sarılırsın şu tanıdık yabancıya.
Sonra bakarsın ki; gurbet girdaplaşıp kaybolur meydanında...
Yaradanın beşaretidir bu sana ,cennet eşiğinde oldugunu unutma..!

Ah Gelinim..!Adını Hicret koydum senin.
Dupduru gözlerinden tutunulası hayatlar, ışık beklerken dünyalarına,sen ayıp sayarsın 'sılam' demeyi;âr edersin özlemeyi...

"Girdik reh-i sevdaya cünunuz
Bize namus lazım değil..!" teennümleri dudaklarında gezinirken,gözyaşlarını nasılda gizlersin öyle;mahçup, müşfik...
Ellerinden güneş mi doğuyor senin?
Peki ya nedendir, neredendir şu nakışlardaki yed-i Beyza?
Gözlerine sürme çekmiş gecelerde nasıl bezedin o lahuti desenleri?
Gece nakış işlemek zor değil mi?
Buyurursun:"A Gülüm buralarda güneş geceleri doğar..."

Gündüz güneşlerinden kalma mukaddes terinle dalınca o en derin secdelere,güneşler doğmak için yarışır birbiriyle...
Ve işlenir yürekler ince ince ,sakîlik edersin susuzluktan çatlamış ruhlara, yudum yudum...
Hicrete gelin olmak;nakış diyerek yürekleri işlemek,evini temizler gibi temizlemek dimağları ve en lezzetli feyizlerde doyurmakmış ruhları,senden öğrendim...

Söyler misin ben şimdi sana ne ikram edeyim.
Elimi dilimi bağlayan duruşun, hayretlere mecbur eden şuurun, küçüldükçe küçüldüm büyüklüğün karşısında...
Ben buralarda takılırken çöpe samana ,sen dağlar deviriyorsun oralarda...
Dağlar senin içinde saklı...
Hicrete Gelin eyledik seni,
Kefensiz dönmeyeceksin bes belli...